Yeni başladığım bir okulun tanışma fasıllarında dolanırken ilk çizgileri çizildi yolumun.Ufkun açılması bir anlık kavrayışın hemen ardından geliyor.Öğrenme hevesi geliyor, öğretmeye hevesli gönüllerden akarsa insana.Alışmakta zorlandığım bir sınıfın içinde sadece bir soru değiştirdi yönümü.Soru basitti aslında verilen cevap daha basit.Sürekli karmaşa içinde sanılan durumun çözümlemesi gibiydi.Küçük aklım bana öyle hissettirmişti belki de.
”Tarih nedir çocuklar?” Çalışkan olmaya meyilli bir çok parmak havada idi kurulan soru cümlesinin ardından. Çalışkanlığın en büyük belirtisi müfredat kitabındaki tanımı ezbere bilmekti. Bir kaç çalışkan öğrencinin ezberden cevabını dinledi öğretmeye hevesli kişi. Aradığı cevap bu değildi .Sınavda verdikleri cevabı yinelese bu çocuklar tam puanı alacaktı hata yoktu . Aradığı bu değildi kitaptan bir cevap değildi beklentisi..Gözleri açıkta bir çocuk aradı. Gömülüydü hepsi sırasına geri kalanların. Öylesine seçtiği biri daha önce duyduğu cevabı tekrarlamaya çalışırken kesti.”Tarih nedir çocuklar?”Artık ilgisini kaybetmeye başlamış olan bünyem tekrar içindeki çocuklar ve öğreten arasında sıkışmıştı. Halbuki öğreten başka bir cevap için ısrarla tekrardaydı.Göz göze gelinen küçücük bir an yeni bir cümle kurdurdu öğretene. ”Senin.başka bir cevabın var mı?”Var dercesine bakan gözlerim bu naif adamın yumuşak ses tonunun etkisinde kalmıştı.Bir an duraksasam da ”şu ana kadar olan her şey…”dedim.
Aldığı cevaptan son derece memnun olan öğreten anlatmaya başladı.:
-Ben ortaokula başladığım ilk günü unutmadım.İlk günümün ilk dersinde sınıfımızda müzik dersi vardı.Müziğin müfredat içinde zorunlu olarak alınması gereken bir ders olduğu kanaatindeki herkes öylesine dinliyordu.Öğretmenimiz sordu en iyi müzik aleti nedir diye..Tek tek aldığı cevapları samimi bir gülümseme ile dinledi.Bir türlü beklentisine uygun yanıt vermiyordu ilgilenenler.Sıra bana geldiğinde ağzımla önce bağlama sesi çıkartmaya başladım.Bir kahkaha kopmuştu sınıftakiler arasında.Sonra zurna sesi çıkardım.Komik geliyordu çocuk aklınca yaptığım diğerlerine.Tam yaptığımın şımarıklık olduğunu düşünmeye başlayacaktı ki bir iki farklı ses daha çıkardıktan sonra en iyi enstruman insandır dedim.Memnuniyeti gülümsemesine yansıyan müzik öğretmeni aradığı cevabı bulmuştu.
Aslında bu seferde aradığı cevabı vermiştim öğretene.Yıllar önce ilk dersinde onu diğerlerinden ayıran cevap beni ayırmıştı şimdi.Cevabıma karşılık ”Kendi tarihinin önemli bir anı olsun bu..Her daim aklınla cevap ver.Kendi tarihini kendin yaz.”
